Birgün Ebû Cehil, Peygamber Efendimize bir tuzak hazırlar. Evinin önüne bir kuyu kazdırarak, Peygamber Efendimizi evine dâvet eder. Peygamber Efendimiz Ebû Cehil’in evine gelirken, Cebrâil aleyhisselâm Ebû Cehil'in, evinin önüne bir kuyu kazdığını söyler.
 
Bu durum karşısında Peygamber Efendimiz kendi evlerine döner. Ebû Cehil ise, geri dönmesine bir mânâ veremeyerek, kendisine sormak için arkasından koştuğunda, kapısının önündeki kuyuyu unutarak, kendi eliyle kazdığı kuyuya düşer.
 
Çıkarmak için ip uzattıklarında, bir türlü ipe kavuşamaz. İpler uzadıkça kuyu derinleşir. Bu hâl üzerine Ebû Cehil karanlık kuyuda çıldıracak gibi olur.
 
Peygamber Efendimize haber verilerek, kendisinin çıkarılmasını ister. Durumu Peygamber Efendimize bildirirler. Hemen kuyu başına gelerek seslenir:
 
- Seni kuyudan çıkarırsam imân eder misin?
- Beni bu kuyudan çıkarırsan imân edeceğim.
 
Peygamber Efendimiz mübârek ellerini uzatarak, Ebû Cehil’i kuyudan çıkarır. Ebû Cehil kuyudan çıkınca da; “Hayatımda senin kadar güçlü sihirbaza rastlamadım.” diyerek küstahlık eder ve imân etmez