Yanlarından geçip de varlıklarını bile görmezden geldiğimiz, yaşama alanlarını özgürlüklerini kısıtladıklarımız yetmiyormuş gibi üstüne üstlük birde kötü davrandığımız o masum şeylerden, sokak hayvanlarından bahsediyorum.

            Etrafıma bakıyorum da çocuklarına küçücük yaşta hayvanlara vurmayı öğretmeyi bir erdemlik sayan sonrada karşımıza geçip sevgiden saygıdan bahseden o insanlar çocuklarına nasıl olurda sevgiyi öğretebilir ki.

            Lütfen kendinizi bir günlüğüne de olsa onların yerine koyun, onların gözüyle etrafa bakmaya çalışın o zaman insanların onlar için ne kadar büyük bir tehlike oluşturduğunu göreceksiniz. Çünkü sebepsiz yere tekmelenmek, kuyruklarının veya kulaklarının kesilmesi, yavruladıklarında her birinin bir yere atılması, sizce nasıl bir duygu olurdu ki ;

            Ben onlar için bir şey yapalım demiyorum. Aksine onlar için bir şey yapmayın,  bırakın onlarda Allahın yarattığı bu ortamda en az bizim kadar yaşama hakkına sahip olsun, ama illa bir şey yapayım diyorsanız o zaman kötülük yapmayın bu da yeter.

            Hayvanları sevmeyenlerin insanları da yeterince sevebileceğini düşünmüyorum. Ne güzel söylemiş Derviş Yunus “ Yaratılmışı severiz Yaratandan ötürü”