Gölgenden korkuyorsun,ürkekçe bakışın var.
Ayak sesi işitsen, sanıyorsun, canavar.
Korkma, kaldır başını, düşün bir yol nerdesin.?
Alem artık değişti hala aynı yerdesin.
Kimsin nedir amacın? ne işler peşindesin?
Açıl dalgalar gibi, okyanuslar, gürlesin.!
Haklısın, haykır artık, dağ, taş, zemin inlesin.!
Kuşkuları kaldır at, artık düşman titresin.
At koşacak meydanlar, çoktan artık yok oldu...
Atom füze dediğin, biraz oyuncak oldu.
İlim senin kaynağın, nerde şanlı destanın,?
Hiç sordun mu kendine, niçin? neden? nerdesin.?
Elinden kayıp gitmiş milletim kutlu anın,
Cihanı titretirdi, iz bırakan hakanın,
İstersen yazılacak, yeni baştan destanın.
Niçin dumanlı başın? nerde ilk heyecanın.?
Uyanda aç gözünü, beklenen seherdesin.
Sen kula kul değilsin, tek Allaha bendesin
Dinlenmeden koşarsan, ancak başaracaksın.
Kaybettiğin anları, istersen bulacaksın.
Yüreğinden kir pası, tertemiz duygunla sil...
Kardeşinle kucaklaş öyle durma sersefil.
Ak sütler damarında al köz olup gürlesin....
Vatan bayrak uğruna, insan nasıl ölmesin?.!
Şiir: Emre Nuray
