GÖNÜL DERYASI
severim narın ekşisini
doldururdum gönül tepsisini
sana yan bakanların hepisini
toplayıp yakardım inan bir zaman
sana doyulmaz ki bunu bilesin
benimle ağlayıp benle gülesin
çağırdığımda kuş gibi gelesin
aşkım ölece öter bir zaman
öyle nefis yere yerlere batsın
al kalbimi sende sevdayı tatsın
ister uğruna mezara yatsın
kıyamete kadar yatsın bir zaman
ister şiire ol görmez aşık
ister bala banan ol elde kaşık
istersen yoluma yansıyan ışık
içimde yanarsın elbet bir zaman
aşk ile benendim sana seslendim
giydim gönül kürkü sana süslendim
sen gıdamsın inan senle beslendim
gönlümü ben sana verdim bir zaman
elimde çalıyor aşkımın sazı
olmuşun ömrümün baharı yazı
şeyda bülbüllerin güzel avazı
öttükçe sinemi deler bir zaman
ne saray isterim nede mülkiyet
dualarım sensin içtendir niyet
bir gün ölür isem susarsam şayet
tepemde baykuşlar öter bir zaman
şiir: Emre Nuray
