Selmân-ı  Fârisî “radıyallahü anh” hazretleri buyurdular ki;
 
Bir kimse açık günâh işlerse; tövbesini açık, gizli olarak günâh işlerse, tövbesini gizli yapsın. Tövbe ettikten sonra: “Yâ Rabbî, bu tövbe ile günâhımı afv et”, diye duâ etsin.
 
Üç şey beni devâmlı ağlatır: Birincisi, Resûlullah’ın “sallallahü aleyhi ve sellem” vefâtı. Bu ayrılığa dayanamadım ve durmadan ağlıyorum. İkincisi, kabirden kalktığım zamân hâlim ne olur, onu bilemediğim için ağlıyorum. Üçüncüsü, Allahü teâlâ beni hesâba çektiği zamân, Cennetlik miyim, Cehennemlik miyim bilemiyorum. O zamân hâlim ne olur, bilemiyorum, onun için ağlıyorum.
 
Bir zenginle arkadaş olduğun zamân, onun yanında dereceni düşürmek istemiyorsan, kendisinden bir şey isteme. Çünkü istemek, insanoğlunun yüzünde siyâh bir lekedir. Verileni ret eden kimse  ise, verenin gözünde büyük ve ona karşı makâmını korumuş olur. Farzları  tâm yapmadığı hâlde, nâfilelerle derecesini yükseltmeye çalışan kimsenin hâli, sermâyesi elinden çıktığı (iflâs ettiği) hâlde, kâr peşinde koşan bir tüccârın hâline benzer.