Bir gün dünya duracak. Sokaklar bomboş kalacak. Evler, arabalar yok olacak. Tüm servetler, tüm sefaletler o gün son bulacak. Kimi zaman hatalar yapıyorum, kimi zaman gülünç oluyorum. Bazen haklı oluyorum, bazen başarmış. Bazen öyle bir ağlıyorum ki trajedyam gülme krizlerine dönüşüyor. İşte yaşıyorum! Kendi hayatımda, kendi hatalarım, kendi doğrularımla yaşıyorum. Az para kazanıp isyanlarımla ruhumu doyuruyorum. Umut edip, yalvarabiliyorum. İnsanlığımın anlamını hırçınlıklarıma bakıp anıyorum. Mücadele ediyorum, mutluluk duyuyorum, özlüyorum, dinliyorum. Bazen aklım direniyor sus kes sesini diyorum. Kendime hükmedip, köleliğimden krallıklar kuruyorum. Diğerleri gibi bazen ben de hep daha fazlasını istiyorum. İşte yaşıyorum! Ne halim varsa görüyorum. Gün geçtikçe yaşlanıyorum, biliyorum her an sona biraz daha yaklaşıyorum, umursamıyorum. Bırak zamansız olsun ölümüm kim bittikten sonra umursamış ki kaderini? Güneş soğuk gelir, yağmurlar kuru. Bazen tamam yeter diyorum. Akrep gibi gururlu yaşamalı vedayı. Ama kuyruğumu kendi bedenime saplayacak hakkı göremiyorum kendimde. Çünkü, o da benim değil biliyorum. Devam diyorum o halde. Eskitiyorum zamanları. Seviyorum, nefret ediyorum. İşte yaşıyorum. Yüzüme gülümseyenler oluyor, arkamı dönüyorum saçlarıma çamurlar sürüyorlar. Anlıyorum, dost konusunda sık sık yanılıyorum. Çocukluk resimlerime bakıyorum bazen. Masum bir gülücük kağıttan masaya damlayıp ordan da çöpe akıyor. Rüzgarlara bırakıyorum saçlarımı uçuşmasını seviyorum özgür kuşlar gibi. Kumlarda dolaştırıyorum çıplak ayaklarımı, işte yaşıyorum... Dolu dolu içine akmaya çalışıyorum hayatın. Ona bir armağanmışım gibi kendimi sevdirmeye çalışıyorum. Yada o bana bir armağan farz-ı misal, özümsemek istiyorum. İşte yaşıyorum. Diğerlerine öfkelenip, kızgınlıklarımı biçimsiz kişiliklerinde söndürüyorum. Şarkılar dinliyorum, şarkılar söylüyorum. Moral verip, teselli istiyorum. İşte yaşıyorum. Herkes gibi. Bazen farklılıklar, ayrıcalıklar beklesem de, zaman zaman zengin olmak isteyip, genelde orta gelirde kalmaktan hoşlanıyorum. Saçmasapan da olsa yaşıyorum. Mecburi bir tahammül hayat. Bazen koşmadan miskince yoruluyorum. Kimi de koşmak yetmiyor, uçmak istiyorum. Üşüyorum, terliyorum, şikayet ediyorum. Boş konuşup boş laflar dinliyorum. Akıllı laflar edip, akıllıca fikirler öğreniyorum. İşte yaşıyorum. Bir babam oluyorum, bir annem oluyorum, onları anladıkça insan oluyorum. Kardeşlerime bakıyorum, şevkati öğreniyorum. Aşka bakıp bağlılığın sıcaklığına sarılıyorum. İşte yaşıyorum. Günleri doldurup, kimi zaman da boş bırakıyorum. Biliyorum, aynı tatlarla da geçse hayat, rüzgar hep aynı yönden esse de. Yağmur bazen az yağsa, her gün bir bebek doğsa, kelebekler bir gün yaşasa, herşey hep aynı, her gün aynı, sürekli aynı olsa da, alternatif yok, işte yaşıyorum.

Güncelleme Tarihi: 02 Şubat 2009, 18:16