Altınoluk Kültür ve Sanatın merkezi olma iddialarını yıllarca başarıları sonucu, bugünlerde hüzünlü anılara yelken açtı.

Yıl 2010 Belediye başkanı Mimar Hasan Özpolat himayesinde, Ressam Salih Cengiz ve 7 sanatcı arkadaşıyla gurup oluşturup,250 ad. Eserleriyle sanat sever kalabalık bir davetli gurubuyla görkemli bir açılış yapılmıştı. Sanatçılar yılın 365 ğünü eserlerini çoğaltarak sık sık sergiler açarak. İki caddeyi birleştiren geçit tünelini sanat severlerin renkli anılarına sahne olmasını sağladılar.

Bu sokakta neler yoktu ki ,Edremit körfezinin nadide deniz taşları üzerinde. Kazdağı endemik bitkileri resimleri. Ressamların bölgemizin manzara resimli tualleri. Deniz kumumuzdan boya katmadan yapılan Atatürk portreleri. Yakma ve dağlama sanatı tabloları,d üz baskı teknikleri ile yağlı boya tablolar ve ziyaretçilere sanat bilgilerini aktarırken mini bir sanat okulu oluşmuştu ve taktir görülüyordu. Şİmdi ise sahipsizliği yürek sızlatıyor.

Yıllar sonra bşk.Kamil Saka döneminde. Papazlık veya köy diye adlandırdığımız  Çınarlar altındaki çay bahçelerinin arkasında “SANAT TERASI” açılınca bir müddet sanat sokağı gölgede kaldı fakat ,Salih Cengiz ,Ressam eşi ve kızınında özverili katkılarıyla sokağı Terk etmeyip hep canlı tuttu, hatta birde çay ocağı açarak sanat ,turizm elçiliğine devam etti.(yaz ayları diğer sanatcı dostları katılımcı oldu.)

Birden bu sokak bir ev yemekleri iş yeri ile işlevini yitirip, geçit restoranı hizmeti vermeye başladı, Sanat sokağı izleri ve tabelası silindi. Buda yetmiyormuş gibi kader ağlarını örerek, Salih Cengiz, Polat inşaat ile ortak  kullandığı sanat teşhir galerisi. Sembolik bir kira nedeniyle bilgisi dışında mahkeme kanalıyla tüm eşyaları. Sanat eserleri sokağa atıldı.ve üzerine naylon örtü çekilerek kaderine terk edildi. Çaresizliğin Görüntü kirliliği ve sanat dünyasının yetim kalması, Bir çok sanat severi ve eski alışkanlıkları ile bu sokağı sanat galeri geçidi olarak kullananları üzmektedir. Resmî yetkililer tarafından yaz sezonu bitmek üzere fakat henüz bir çözüm için yeşil ışık yakılmamıştır. Sanat ve sanatçının kaderi sokaklar ve çaresizlik olmamalıdır. (Haşmet Demirbil)