Kızıl Saçlı Kadın  Sen sevgiyle arana mesafeler koyarken yüreğindeki umutsuz kanamaları bana bulaştırıp Güzelliğinin arkasına gizliyordun Yalnızlar rıhtımında rol alıyordun kendince Kapamıştın tüm kapıları kendi dünyanda yaşıyordun  Ben ise pembe düşler kurmaktaydım seninle  Sen kimsesiz ve kimliksiz bir aşk besliyordun içinde tüm hayal kırıklıklarını cebinde taşıyordun Buzdan bir duvar örmüştün kendine karanlıklarda Bocalıyordun kendi içindeki mevsimlik düşlerle  Ben ise hayallere sarınıp ısınıyordum seninle   Özlemle bakıyordum sizin sokağınızdaki pencereye Büyüyüp devleştiriyordum büyük okyanuslar gibi  Sen ihanetleri affedemiyor kendinden bile kaçıyordun Kendi içinde dallanıp budaklandırıyordun acıları  Ben ise yosun rengi gözlerine sığınıyordum  Sen ıslak sokaklardan koşuyordun delice Rüzgara salıyordun kızıl saçlarını mavilere bürünüyordun kalbinin sürgünlüğünde kirletilmiş sevgileri yaşatıyordun Umutsuzluğun ardına gizlediğin yaralarını yüzüne asıyordun  Ben ise dalgalara bırakmıştım vurgun yemişçesine  Sen kendine sarılıyordun şefkatle yüzünü güneşe dönmüştün Mor menekşeler yetiştiriyordun gönlünün kafesinde yıldızlardan taç yapıp başını bulutlara değdiriyordun sırtını dağlara dayayıp özgürlük şarkıları söylüyordun  Ben ise kızıl saçlı kadını kalbimde yakıyordum Yandıkça kül olup kendimide birlikte yakıyordum   Berfin Yağmur