1960lar-70ler-80ler (Anısal Şiir)
(Yediler Parkı, Seylap, Bahçelievler, Sivrihisar)
Yediler Parkı demek, halam demekti.
Yol kenarında, iki katlı bitişik evlerdeydi.
O evlerin dış duvarı, sarı, mavi, kırmızılı,
mor, krem, yeşilden, yan yana rengarenkti.
Uzun merdivenlerinden yukarıya çıkarken,
gözüm görmezdi kimseyi.
Açılan kapının eşiğinde,
tam karşımdaki kapıyla girerdim iletişime.
Bakışlarım, misafir odasının,
kilitli kapısına kilitlenirdi.
Bendeki anlamı,
çikolata, lokum, akide ve badem şekerleriydi.
İlk durağımız olurdu Yediler.
Halamın misafir koltuklarının üzerindeydi,
hayalete benzettiğim beyaz örtüler.
Yıllar sonrasıydı,
yolum yine düşmüştü, Ankara'dan Eskişehir'e.
1987'de, ben nerden bilirdim ki,
beşiğinden kertmeleri de.
İyi ki, o kertmelerden engelleri kaldırmıştı halam,
en son görüştüğümüzde.
İkinci durağımız olurdu, Seylap Bahçelievler.
Sen hiç gördün mü,
küçük tek katlı evlerin bahçelerinde,
ahşaptan yapılmış, dıştan kancalı,
içten sürgüsüyle, plastik ibrikli tuvaletler?
Ahşap bahçe kapısının önünde,
faytondan inmemizi heyecanla beklerdi,
şalvarı çiçek dokulu kadın ananem.
Ve bal gözlü yengem.
Tarihin gizemiyle, içtenliği sinmiş sokaklarında,
Sivrihisar atkısıyla ananemin,
sabun kokulu bohçası bir elindeyken,
diğer elinin sıcaklığı benimleydi.
Eskişehir hamamlarında yıkanmıştı çocuk bedenim.
Bahçeli Şengül, Alçık, Asri ve Erden.
Sivrihisar Çardak, Ermeni, Kumacık, Yeni ve Seydi, bildiklerim gittiklerimdi.
Girişindeydi, karşılıklı küçük sedirler.
Gazozların içildiği, çay yudumlarına simitlerin eşliği,
bir küçük soluklanma odasında.
Sıra sıra dizilirdi sedir altına,
yüksek ökçesiyle, boyalı, tahtadan takunyalar.
Oluklardan doğal havuzlarında, gürül gürül akardı,
şifalı kaynar sular.
Mermer kurnalarla çarpışan bakır işlemeli tasların,
sesindeki ahenk ile
buharda yankılanan uğultunun buluşmasında,
başımı yukarıya doğru kaldırtan,
kubbeli yüksek tavan ve o tavanın ortasında bir delik,
çocuk gözlerimi o delikten gökyüzüne çevirtip,
DÜNYAYA baktıran.
"Elinka" Emel Güneş